Nokkur orð....smá hugleiðing...

Skrítið að koma hér inn eftir að hafa verið að senda eina og eina línu inná Facebook. Kann nú betur við mig hér

Það er óyndi í mér - er alltaf að kíkja eftir vinnu og sækja um en ekkert gerist ennþá. Ég gat að vísu fengið eina vinnu í endaðan júlí en vinnutíminn var þannig að ég lagði ekki í það enda þá líka í hinum ýmsu önnum, Ketilásballið og undirbúningur fyrir markaðsdaginn um verslunarmannahelgina.

Nú hins vegar nálgast haustið óðfluga og næstum ár síðan ég missti vinnuna mína. Rekstur Norðurports hefur trúlega bjargað mér fram að þessu en þar sem það er allt orðið frekar í föstum skorðum og er bara um helgar gæti ég svo vel unnið hina dagana. Svo maður heldur bara áfram að líta í kring um sig - ég var eiginlega að vona að þetta lagaðist með haustinu þegar skólarnir byrjuðu en veit svei mér þá ekki.

Ég var að hugsa um það á dögunum hversu mikið ég hef lært í samskiptum við fólk síðan ég byrjaði með Norðurportið og hversu mjög maður þarf að vera á verði. Ég hef þurft að taka ákvarðarnir sem ekki eru vinsælar fyrir alla en sem betur fer er stærsti hópur sölufólksins í Norðurporti öðlingsfólk. En svo eru alltaf einhverjir sem þola ekki hvern sem er nálægt sér og það hefur stundum kostað vandamál, einnig hef ég lent í því að það hefur verið komið illilega aftan að mér og mikil illska leiðindi og umtal fylgt í kjölfarið. Sem betur fer hef ég góðar taugar og hef nánast aldrei í lífinu áður lent í leiðindum vegna samvinnu við aðra.

Eins og er gengur allt vel og ég tel að þeir sem eru félagslega vanþroskaðir og eru ekki vanir svona náinni samvinnu ættu ekki að reyna slíkt nema hafa áttað sig á þeirri ábyrgð sem fylgir því að ætla að vera hluti af vinnuteymi eins og því sem í Norðurporti er. Þar gildir að halda samstarfsandanum góðum líkt og alls staðar annarsstaðar.

Leiðinlegt að segja en stundum heyrir maður að "Konur séu konum verstar" og því miður er oft eitthvað til í því. Ég hef unnið með báðum kynjum og verð að viðurkenna að það er stundum ansi mikið vesen á kynsystrum mínum, sumum hverjum á meðan karlmenn mega vera fastir fyrir og eru ekki kallaðir vargar eða eitthvað þaðan af verra  Og svo er það spurningin hverju er um að kenna ? Okkur sjálfum, uppeldinu eða....????

Vona að ég virki ekki of GRIMM sem ég tel mig alls ekki vera. En það sem ég vil númer eitt er að öllum líði vel sem vinna með mér og ég þoli ekki þegar talað er niður til fólks eða reynt að upphefja sjálfan sig á kostnað annarra.

En svo lengi lærir sem lifir og skrápurinn þarf að vera svolítið sterkur til að standa í því að reka svona batterí þar sem nálægðin er svona mikil. Ég tel mig hafa hann og læt ekki valta yfir mig !

Ég er líka svo einstaklega heppin að hafa kynnst aragrúa af yndislegu fólki sem hefur haldið starfinu gangandi og fylgt mér frá byrjun.

Eigið sem allra bestan dag og ég ætla að vera duglegri að koma hér inn og tjá hugrenningar mínar. Þeir lesa sem nenna en allir geta bakkað út